De nogal voorspelbaar historische dramafilm '12 Years a Slave' geregisseerd door Steve McQueen is gebaseerd op de autobiografie 'Twelve Years a Slave' (1853) van Solomon Northup. Deze Solomon is een vrij man en woont met zijn gezin in New York. Wanneer zijn gezin de stad uit is wordt hij door twee mannen ontvoerd. (Heel even dacht ik nog dat dit een ander verhaal ging worden.) Vastgebonden wordt hij naar het zuiden gestuurd en verkocht als slaaf. Als slaaf wordt hij jaren lang afschuwelijk behandeld. Het is een bijna onmogelijk en onvoorstelbaar verhaal. 
Zoals veel mensen nog een aversie hebben tegen Duitsers (n.a.v. hun oorlogsverleden), zo begrijp ik waarom ik dat heb met Amerikanen. Een tolerant volk was (is ?) het niet. De korte heilige symbolische timmermansrol (lees Jozef) voor Brad Pitt gaat er wat over. Maar hij was dan ook een grote geldschieter voor deze prent. Een typisch Amerikaans product met veel leed en uiteindelijk een happy end waar ikzelf (ik moet het toegeven) ook wel een traan heb weggepinkt. Voor mij geen Oscars voor deze film, ook al is Michael Fassbender wederom de ster van dit spektakel.
